Ból – jest nieprzyjemnym, subiektywnym doznaniem czuciowym i emocjonalnym powiązanym z rzeczywistym lub potencjalnym uszkodzeniem tkanek [definicja Międzynarodowego Stowarzyszenia Badań nad Bólem].

Nasz Szpital stara się stworzyć atmosferę i warunki bytowe przyjazne Małym Pacjentom. To sposób, by zniwelować strach i zminimalizować nieprzyjemne odczucia związane z hospitalizacją. W codziennej pracy, personel medyczny wypełnia swoje zadania, starając się nie sprawić swoim podopiecznym bólu. Niestety wielu schorzeniom, z powodu których dzieci są leczone w Naszym Szpitalu, towarzyszy cierpienie.

Aby skutecznie walczyć z bólem należy znać mechanizmy jego powstawania, umieć ocenić jego natężenie i wiedzieć jakie są metody jego uśmierzania.

Wychodząc na przeciw potrzebom Pacjenta, w Naszym Szpitalu powołano Zespół Leczenia Bólu dla dzieci. Wykwalifikowani specjaliści – lekarze i pielęgniarki, mający doświadczenie w ocenie i leczeniu bólu, szkolą pracowników medycznych całego Szpitala oraz wspierają go w budowaniu optymalnej strategii przeciwbólowej dla każdego podopiecznego.

Dzięki nieprzerwanej, 24 –godzinnej dostępności, członkowie Zespołu mogą aktywnie uczestniczyć w diagnostyce, ocenie i leczeniu bólu każdego cierpiącego dziecka hospitalizowanego w Naszym Szpitalu.

Codzienne wizyty Zespołu Leczenia Bólu w oddziałach zabiegowych pozwalają kontrolować ból pooperacyjny Pacjentów poddanych bolesnym procedurom terapeutycznym i diagnostycznym.

W systemie konsultacyjnym Zespół Leczenia Bólu aktywnie wspiera personel oddziałów szpitalnych oraz udziela pomocy w planowaniu terapii przeciwbólowych i rozwiązywaniu problemów w trudnych przypadkach klinicznych, gdy występują problemy z uzyskaniem optymalnej analgezji.

Dbając o wysoką jakość naszych usług medycznych, prosimy o wypełnienie anonimowej Ankiety Skuteczności Leczenia Przeciwbólowego. Państwa opinia pozwoli nam efektywniej walczyć z bólem u dzieci.

W Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym zalecane jest stosowane kilka rodzajów skal do oceny natężenia bólu, w zależności od wieku i możliwości poznawczych pacjenta:

Skala NRS (numerical rating scale) od 0-10, gdzie 0-brak bólu, 10-najsilniejszy ból, jaki można sobie wyobrazić. Pacjent określa natężenie bólu, wskazując cyfrę w przedziale 0-10.

Skala VAS (visual analogue scale). Pacjentowi pokazuje się linijkę 0-10 cm, na której jeden koniec określa brak bólu, a drugi koniec – ból ekstremalny. Zadaniem pacjenta jest umieszczenie suwaka lub wskazanie na skali miejsca, które odwzorowuje nasilenie bólu w danym momencie.

Skala bólu czytana z twarzy (Wong – Baker faces pain rating scale), to skala przedstawiająca 6 rysunków twarzy. Przedstawione twarze pokazują, jak silny może być ból. Badający punktuje wskazane twarze – 0, 2, 4, 6, 8 lub 10 punktów, licząc od lewej strony do prawej.

Skala FLACC ocenia 5 parametrów: ułożenie nóg, wyraz twarzy, aktywność, płacz, możliwość ukojenia. Po przypisaniu punktów do każdego parametru sumuje się liczbę punktów: 0 — oznacza, że nie boli wcale, 10— najsilniejszy ból 10.

Skale stosowane w oddziałach intensywnej terapii USDK:

Skala N-PASS (Neonatal Pain, Agitation, and Sedation Scale)

Skala N-PASS (Neonatal Pain, Agitation, and Sedation Scale)stosowana u noworodków i niemowląt od 24 tygodnia życia płodowego do 3 miesiąca życia. Stosowana również u dzieci sedowanych i sztucznie wentylowanych.

W skali oceniającej głębokość sedacji dziecko może uzyskać:

• od -10 do -5 punktów – oznacza głęboką sedację,
• -5 – -2 – lekką sedację.

Ujemna punktacja przy braku podaży opioidów lub leków sedacyjnych może wskazywać na zaburzenia neurologiczne lub sepse, lub dotyczyć reakcji skrajnych wcześniaków na przewlekły, powtarzający się ból. Podczas oceniania samego bólu, jeśli dziecko otrzyma więcej niż 3 punkty należy włączyć leczenie przeciwbólowe. Poziom sedacji nie musi być oceniany każdorazowo z oceną bólu

Skala COMFORT używana jest u dzieci sedowanych, najczęściej w OAiIT. Ocenia: poziom czuwania, nastrój, współpracę z respiratorem, poruszanie się, mimika twarzy, napięcie mięśni, średnie ciśnienie tętnicze i akcje serca.

BÓL W CHOROBACH PRZEWLEKŁYCH

Co Pan/Pani powinien/powinna wiedzieć o leczeniu bólu podczas pobytu Państwa dziecka w szpitalu

1. Ból powoduje cierpienie fizyczne i psychiczne. Towarzyszy wielu chorobom przewlekłym i czasami może ulegać zaostrzeniu. Ból może obniżyć komfort życia: być źródłem reakcji lękowych, stanów depresyjnych, cofnięcia w rozwoju dziecka; może być również przyczyną niskiego progu bólowego, czyli dawać poczucie cierpienia w reakcji na bodźce uważane za mało bolesne lub niebólowe.

• 1. • • • Leczenie bólu towarzyszącego chorobie podstawowej stanowi integralną część terapii; poprawia komfort i jakość życia.
         • Za leczenie i monitorowanie natężenia bólu odpowiedzialny jest każdy członek zespołu medycznego.

2. Podczas pobytu na oddziale szpitalnym Pani/Pana dziecko i Państwo będziecie proszeni przez personel medyczny o współpracę w ocenie nasilenia bólu.

• Do oceny natężenia bólu stosujemy różne, dostosowane do wieku i stopnia komunikacji z dzieckiem skale:

• NRS to skala numeryczna od zera do dziesięciu, gdzie „0” oznacza brak bólu, a „10” najgorszy ból, jaki można sobie wyobrazić . Dziecko cyfrą określa jak bardzo go boli.
• Używając skali wizualno-analogowej VAS personel medyczny pokazuje dziecku linijkę, na której jeden koniec określa brak bólu, a drugi koniec – ból ekstremalny. Dziecko ma wskazać na linijce miejsce, które odwzorowuje nasilenie bólu w danym momencie.
• W przypadku najmłodszych pacjentów (noworodków, niemowlaków) oraz dzieci, z którymi komunikacja jest znacznie utrudniona, personel medyczny ocenia ból sam, używając specjalnie opracowanych skal opartych na mimice twarzy czy aktywności i zachowaniu dziecka.

• Pierwsza ocena poziomu odczuwanego przez dziecko bólu odbywa się po przyjęciu na oddział szpitalny (zwykle podczas zbierania wywiadu przez lekarza czy personel pielęgniarski).
• Obecność bólu u dziecka oraz jego natężenie będą oceniane co najmniej 2 razy dziennie.
• Dzięki otrzymanym od Państwa i Waszego dziecka informacjom, personel medyczny będzie w stanie ocenić skuteczność leczenia przeciwbólowego i odpowiednio je skorygować, jeśli zajdzie taka potrzeba.

3. Ilekroć pojawi się odczucie bólu u dziecka (mimo zastosowanego leczenia), należy zawsze powiadomić o tym personel pielęgniarski lub lekarza.
4. Nie zawsze od razu udaje się dobrać skuteczne leczenie przeciwbólowe. Czasem trzeba zastosować więcej niż jeden lek lub zmienić lek na inny.

• 1. • Prosimy o dokładne informacje na temat poziomu bólu u dziecka, a także występowania doznań towarzyszących (np. przeczulicy, drętwienia, swędzenia, uczucia pieczenia czy spuchnięcia) oraz momentu jego występowania (w spoczynku/w czasie ruchu/ w dzień/ w nocy).

5. W Szpitalu stosowane są różne metody leczenia bólu ostrego i przewlekłego.

• 1. • Najczęściej wykorzystuje się leczenie farmakologiczne, czyli terapię lekami podawanymi różnymi drogami:

• poprzez wstrzyknięcie (najczęściej dożylnie, czasami podskórnie wenflon/insuflon),
• doustnie w formie tabletek lub kapsułek,
• doodbytniczo w formie czopków,
• bezpośrednio w okolice miejsca bólu (tzw. blokada),
• przezskórnie (w formie żeli, plastrów, sprayu)

• Poza farmakoterapią stosuje się także metody niefarmakologiczne, np. fizjoterapię, psychoterapię.

6. Może się zdarzyć, że w trakcie terapii analgetycznej wystąpią działania niepożądane, będące konsekwencją zastosowanego leczenia przeciwbólowego.

• 1. • Najczęstszymi objawami niepożądanymi są: nudności, wymioty, senność, zawroty głowy, świąd skóry, zaparcia, czy dolegliwości gastryczne.
     • Działaniom niepożądanym leków można zapobiegać, a jeśli wystąpią – skutecznie je leczyć.
     • Zawsze należy poinformować pielęgniarkę lub lekarza, jeśli wystąpią nawet mało nasilone objawy niepożądane leczenia bólu.

7. Jeśli ma Pan/Pani jakiekolwiek pytania dotyczące problemu bólu lub zastosowanego leczenia, prosimy skontaktować się z wyznaczona osobą z personelu medycznego

Informacja o kontakcie :

Osoba kontaktowa: członek Zespołu Leczenia Bólu

Telefon: +12 3339617

BÓL OSTRY POOPERACYJNY

Co Pan/Pani powinien/powinna wiedzieć ?

1. Ból jest konsekwencją zabiegu operacyjnego. Nieleczony może być powodem wielu poważnych powikłań.

• Istnieją skuteczne metody jego leczenia.
• Optymalna terapia bólu pooperacyjnego przyspiesza zdrowienie, poprawia samopoczucie, pozwala uniknąć niekorzystnych konsekwencji zdrowotnych (np. zaburzeń lękowych, stanów depresyjnych, cofnięcia się rozwoju dziecka).
• Podpisując zgodę na zabieg operacyjny dziecka, wyrażacie Państwo również zgodę na leczenie bólu z nim związanego.
• Za leczenie i monitorowanie natężenia bólu odpowiedzialny jest każdy członek zespołu medycznego.

2. Podczas pobytu na oddziale szpitalnym Pani/Pana dziecko i Państwo będziecie proszeni przez personel medyczny o współpracę w ocenie nasilenia bólu.

• Do oceny natężenia bólu stosujemy różne, dostosowane do wieku i stopnia komunikacji z dzieckiem skale:

• NRS to skala numeryczna od zera do dziesięciu, gdzie „0” oznacza brak bólu, a „10” najgorszy ból, jaki można sobie wyobrazić . Dziecko cyfrą określa jak bardzo go boli.
• Używając skali wizualno-analogowej VAS personel medyczny pokazuje dziecku linijkę, na której jeden koniec określa brak bólu, a drugi koniec – ból ekstremalny. Dziecko ma wskazać na linijce miejsce, które odwzorowuje nasilenie bólu w danym momencie.
• W przypadku najmłodszych pacjentów (noworodków, niemowlaków) oraz dzieci, z którymi komunikacja jest znacznie utrudniona, personel medyczny ocenia ból sam, używając specjalnie opracowanych skal opartych na mimice twarzy czy aktywności i zachowaniu dziecka.

• W pierwszych dobach po zabiegu operacyjnym, ocena natężenia bólu u dziecka będzie wykonywana co najmniej 4 razy dziennie.

3. W Szpitalu stosowane są różne metody leczenia bólu pooperacyjnego

Najczęściej wykorzystuje się leczenie farmakologiczne, czyli terapię lekami podawanymi różnymi drogami:

• poprzez wstrzyknięcie (najczęściej dożylnie, wyjątkowo podskórnie)
• doustnie w formie tabletek lub kapsułek,
• doodbytniczo w formie czopków,
• PCA – znieczulenie kontrolowane przez pacjenta- umożliwia podanie leku przez samego pacjenta,
• w niektórych przypadkach lekarz anestezjolog, zazwyczaj po wprowadzeniu do znieczulenia ogólnego lub po podaniu leków sedujących, zakłada dziecku cewnik wykorzystywany do podawania leków przeciwbólowych. Cewnik może być wprowadzony do przestrzeni w rejonie kręgosłupa (znieczulenie zewnątrzoponowe) lub do innego obszaru ciała (bloki okołonerwowe),
• bezpośrednio w okolice miejsca bólu lub blisko nerwów zaopatrujących miejsce bólu (tzw. blokada),
• czasami leki przeciwbólowe podaje się bezpośrednio w okolice rany (infiltracja rany).

Staramy się w każdym przypadku wykorzystywać równolegle kilka metod terapii bólu, w celu poprawy skuteczności leczenia oraz zmniejszenia ryzyka efektów niepożądanych stosowanych leków.

4. Mimo zastosowania wielu metod leczenia, dziecko może nadal odczuwać ból lub efekty uboczne terapii przeciwbólowej.

• • • Najczęstszymi objawami niepożądanymi są: nudności, wymioty, senność, zawroty głowy, świąd skóry, zaparcia.
    • Działaniom niepożądanym leków można zapobiegać, a jeśli wystąpią – ograniczyć.
    • Zawsze należy poinformować pielęgniarkę lub lekarza, jeśli wystąpią nawet mało nasilone objawy niepożądane leczenia bólu.

5. Jeśli ma Pan/Pani jakiekolwiek pytania dotyczące problemu bólu lub zastosowanego leczenia, prosimy skontaktować się z wyznaczona osobą z personelu medycznego

Informacja o kontakcie :

Osoba kontaktowa: członek Zespołu Leczenia Bólu

Telefon: +12 3339617

PAIN IN DISEASES

What should you know about pain management when your child is hospitalized?

1. Pain is physical and mental suffering. It accompanies numerous chronic diseases and at times may be exacerbated. Pain may decrease the comfort of living, being a cause of anxiety disorders, depressive states, regressed development in the child; it may also be a cause of a low pain threshold or give the patient a sense of suffering in reaction to stimuli that are considered minimally painful or painless.

• 1. • • • Management of pain accompanying the primary disease is an integral part of therapy and improves the comfort and quality of living.

         • Management and monitoring of pain intensity is the responsibility of each member of the medical team.

2. During your stay in the hospital ward, you and your child will be asked by the medical staff for your cooperation in pain intensity assessment.

• We employ various scales of pain intensity evaluation that are adjusted to the age and communication abilities of the child:

• NRS is a numerical scale from zero to ten, where ”0” denotes no pain, while ”10” is the worst pain one may imagine to happen. The child uses a number to define the pain she/he feels.

• Using the visual-analog scale VAS, the medical staff shows a ruler to the child; one end of the ruler denotes ”no pain”, while the other means “extreme pain”. The child is to show the spot on the ruler that best illustrates pain intensity at the moment of assessment.

• In case of the youngest patients (newborns, infants) and children with whom communication is particularly difficult, the medical staff members assess pain intensity by themselves, using special scales based on the child’s facial expressions and behavior.

• The initial assessment of the level of pain experienced by the child takes place upon her/his admission to the hospital ward (usually when a physician or a nurse takes the medical history).

• Assessment of pain presence and intensity will be performed at least 2 times per day.

• Thanks to information provided by you and your child, our medical staff will be able to assess the effectiveness of the analgesic treatment and introduce appropriate corrections if needed.

• In case of pain occurring in your child in spite of the employed pain management measures, you should always inform the nursing staff or the physician about such an instance.

• 1. • It is not always possible to immediately select an effective pain management method. Sometimes more than one medication has to be administered or else one drug has to be replaced with another one.

     • Please provide us with detailed information addressing the level of pain in your child, as well as the presence of accompanying sensations (e.g. hyperesthesia, numbness, itching, burning or swelling) and the time of their occurrence (at rest/during motion /during the day/at night).

3. Various methods of treating acute and chronic pain are employed in the hospital.

• The most commonly used method is pharmacotherapy, or treatment with medications administered via various routes:

• by injection (most often intravenous, in exceptional cases subcutaneous – a venous catheter or an insuflon device),
• orally as pills or capsules,
• rectally (suppositories),

• directly to the region where pain is experienced (the so-called blockade),

• transcutaneously (as gels, patches, sprays).

• Apart from pharmacotherapy, non-pharmacological methods are also employed, e.g. physical therapy, psychotherapy.

4. The child may develop adverse effects as a consequence of the employed pain management.

• The most common adverse effects are nausea, vomiting, drowsiness, dizziness, itching, constipation and gastric ailments.

• Adverse effects of medications may be prevented and when they do occur, they may be successfully treated.

• A nurse or a physician should be always informed of the child developing adverse effects of pain management, even if their intensity is low.

5. If you have any questions addressing the problem of pain or the employed pain management methods, please kindly contact a designated member of the medical staff.

Contact:

Person to be contacted: a member of the Pain Management Team

Phone: +12 3339617

Website: In our constant strife for the high quality of our medical services, we would like to ask you to fill out the anonymous Questionnaire of Pain Management Effectiveness. Your opinion will help us to more effectively combat pain in children.

БІЛЬ ПРИ  ЗАХВОРЮВАННЯХ

Що ви повинні знати про лікування болю під час перебування дитини в лікарні

1. Біль викликає фізичні та психічні страждання. Він супроводжує багато хронічних захворювань і іноді може загострюватися. Біль може знизити якість життя: може бути джерелом реакцій тривоги, депресії, затримки розвитку дитини; він також може спричинити низький больовий поріг, тобто викликати відчуття страждання у відповідь на подразники, які вважаються незначними або не спричиняють болю.

• Лікування болю, пов’язаного з основним захворюванням, є невід’ємною частиною терапії; покращує комфорт і якість життя.

• Кожен член медичної групи відповідає за лікування та моніторинг інтенсивності болю.

2. Під час вашого перебування в лікарні медичний персонал попросить вашу дитину та вас співпрацювати в оцінці інтенсивності болю.

• Для оцінки інтенсивності болю ми використовуємо різні шкали, адаптовані до віку та рівня спілкування з дитиною:

• NRS — це числова шкала від нуля до десяти, де «0» означає відсутність болю, а «10» — найсильніший біль, який тільки можна уявити. Дитина за числом визначає, наскільки їй боляче.

• Використовуючи візуально-аналогову шкалу VAS, медичний працівник показує дитині лінійку, один кінець якої вказує на відсутність болю, а інший кінець показує сильний біль. Дитина повинна вказати на лінійці місце, яке відображає інтенсивність болю в даний момент.

• У найменших пацієнтів (новонароджених, немовлят) та дітей, комунікація з якими значно ускладнена, медичний персонал самостійно оцінює біль, використовуючи спеціально розроблені шкали на основі міміки або активності та поведінки дитини.

• Перша оцінка рівня болю дитини проводиться при надходженні в лікарню (зазвичай під час бесіди з лікарем або медперсоналом).

• Наявність болю у дитини та її інтенсивність буде оцінюватися не менше двох разів на день.

• Завдяки інформації, отриманій від вас і вашої дитини, медичні працівники зможуть оцінити ефективність знеболювального лікування і при необхідності скорегувати його.

3. Якщо ваша дитина відчуває будь-який біль (незважаючи на лікування), завжди повідомляйте про це медсестер або лікаря.

• 1. • Не завжди вдається відразу підібрати ефективне знеболююче лікування. Іноді потрібно використовувати більше ніж один препарат або змінити його на інший.

     • Просимо надавати детальну інформацію про рівень болю у дитини, а також про наявність супутніх відчуттів (наприклад, гіперчутливість, оніміння, свербіж, печіння або набряк) і момент їх виникнення (під час відпочинку / руху / вдень / вночі) .

4. У лікарні використовуються різні методи лікування гострого і хронічного болю.

• 1. • Найбільш поширеним методом лікування є фармакологічне лікування, тобто терапія препаратами, що вводяться різними способами:

• ін’єкційно (найчастіше внутрішньовенно, іноді підшкірно),
• перорально у формі таблеток або капсул,
• ректально у вигляді супозиторіїв,
• безпосередньо біля місця болю (так звана блокада),
• трансдермально (у вигляді гелів, пластирів, спреїв)

• Крім фармакотерапії застосовуються і немедикаментозні методи, такі як фізіотерапія, психотерапія.

5. Може статися так, що під час знеболювальної терапії можуть виникнути побічні ефекти внаслідок застосованого знеболювального лікування.

• Найчастішими побічними ефектами є нудота, блювання, сонливість, запаморочення, свербіж шкіри, запор і дискомфорт у шлунку.

• Побічній дії ліків можна запобігти, а якщо вони все-таки виникають, їх можна ефективно лікувати.

• Завжди повідомляйте медсестрі або лікарю, якщо у вас є навіть легкі побічні ефекти від знеболюючого.

6. Якщо у вас виникли будь-які запитання щодо вашої проблеми з болем або призначеного лікування, зверніться до визначеного медичного працівника

Контактна інформація:

Контактна особа: член групи лікування болю

Телефон: +12 3339617

Дбаючи про високу якість наших медичних послуг, заповніть, будь ласка, анонімну анкету «Ефективність лікування болю» та / або «Опитування задоволеності». Ваша думка дозволить нам ефективніше боротися з болем у дітей.